اندر حکایات کیف های سنگین

به نام خداوند بخشنده مهربان

آرمان دانش آموزی : این مقاله از آرشیو نوشته های سید نوید کلهرودی و با توجه به نزدیکی مدارس انتخاب شده است.

باز هم زمزمه ها برای آغاز مدارس شروع شد  و باز هم این بچه های ابتدایی هستند که تا بیایند به مدرسه رفتن ها عادت کنند باید از هزاران مشکل گذر کنند . که در ادامه

به تعدادی از آن ها میپردازم.

1.فقدان اجباری بودن مقاطع آمادگی و پیش دبستانی:

اگر دقت کرده باشد در مدارس اروپایی دانش آموزان از 5 سالگی به مدارس خاص سن خود میروند و آموزش هایی مانند : جدول ضرب!!!!!!!

هجی کردن کلمات و شعرهای شاعران بزرگ و جغرافیا را یاد میگیرند. اما کودکان ما در مهد کودک نهایت کارهایی که انجام میدهند یاد گرفتن این

است که : به مربع بگویند << چهار گوش>> به دایره بگویند<<گردالی>> و نهایتا لوحه های تصویری را تفسیر کنند  _ آن هم چه تفسیر هایی!-و بقیه ساعت را به خمیر بازی

کردن بپردازند . خوب پس با این شرایط نمیتوان توقع داشت که دانش آموزی باهوش و با پیش زمینه درسی وارد مدرسه شود.

2. عدم تناسب فیزیک کودکان و برنامه های روزانه درسی:

روز 10 آبان سال قبل بعد از تعطیلی از مدرسه در راه رفتن به خانه ،یکی از دوستان و برادر کوچک سال اولی اش را دیدم در راه که با هم قدم میزدیم او آرام

میآمد و برادرش مدام او را دعوا میکرد که چرا سریع حرکت نمیکند در یک آن زیپ کیفش از شدت سنگینی باز شد و کتاب ها و دفاتر بیشماری از آن

بیرون ریخت ! ناگهان خواستم سوال کنم که این همه کتاب و دفتر و جزوه و برای هر درس دو دفتر و ... در کیف تو چه کار می کند ؟ که ناگهان به یاد

این افتادم که ما هم در آن دوران_ اگر تازه مدرسه خوبی میرفتیم- تقریبا همین وضعیت را داشتیم. بعدها متوجه شدم که به خاطر جثه ی کوچک بجه

ها حمل این کیف های سنگین به ستون فقرات دانش آموزان ضرر زیادی میرساند. و تعدای از مسئولین بارها این نکته را متذکر شده اند. اما ...